આ તે કેવું ? મૃત મિત્રોનું માંસ ખાઈને 72 દિવસ સુધી જીવિત, પ્લેન ક્રેશમાં બચી ગયેલા 16 લોકોની ભયાનક કહાની

નેટફ્લિક્સે એન્ડીઝ પ્લેન ક્રેશની વાર્તા પર એક ફિલ્મ બનાવી છે, ‘સોસાયટી ઓફ ધ સ્નો.’ આ વાર્તા 1972ની છે જ્યારે ઉરુગ્વેની એરફોર્સનું વિમાન એન્ડીઝ પર્વતોની ટોચ પર અથડાયા બાદ ક્રેશ થયું હતું. માઈનસ 30 ડિગ્રી તાપમાનમાં આ દુર્ઘટનામાંથી બચી ગયેલા લોકોએ જે રીતે તેમના જીવન માટે લડ્યા તે આત્માને ઉશ્કેરવા જેવું છે.

‘પ્રથમ વખત જ્યારે મેં માનવ માંસ ખાધું ત્યારે મારા શરીરે તેને ફેંકી દીધું હતું…પરંતુ અમારા માટે વધુ ખરાબ સમય આવી રહ્યો હતો…’, 1972ના એન્ડીઝ પ્લેન ક્રેશમાં બચી ગયેલા 16 લોકોમાંના એક એકએડ્યુઆર્ડો સ્ટ્રોચ નો પણ સમાવેશ થાય છે. આ વાર્તા દરિયાની સપાટીથી 12,000 ફૂટની ઉંચાઈ પર માઈનસ 30 ડિગ્રી તાપમાનમાં 72 દિવસ સુધી ખોરાક-પાણી વિના મોતથી ઘેરાયેલા હોવા છતાં જીવનની લડાઈ લડવાની છે.

એન્ડીઝ વિમાન દુર્ઘટના અને તેના બચેલા લોકોના જીવનની વાર્તા પર એક ફિલ્મ બનાવવામાં આવી છે, ‘સોસાયટી ઓફ ધ સ્નો‘, જે તાજેતરમાં નેટફ્લિક્સ પર રિલીઝ થઈ છે.

ઑક્ટોબર 13, 1972 એ દિવસ હતો જ્યારે ઉરુગ્વેયન એરફોર્સ ફ્લાઇટ 571 એ કૃ સાથે 45 લોકોએ ઉડાન ભરી હતી. હવામાન ખૂબ જ ખરાબ હતું અને પાયલોટ માટે પ્લેનની સામે શું છે તે જોવું ખૂબ મુશ્કેલ હતું. પાયલોટે પ્લેનની સ્થિતિનો (હાઈટ)ખોટો અંદાજ કાઢ્યો અને જોત જોતા માં પ્લેન એન્ડીઝ પર્વતની ટોચ પર અથડાયું.

આ દુર્ઘટનામાં વિમાનમાં સવાર 45માંથી 33 લોકો બચી ગયા હતા, પરંતુ આ બચી ગયેલા લોકો માટે ભવિષ્ય, મૃત્યુ કરતાં પણ ખરાબ હતું. આત્માને હચમચાવી નાખનારી ઠંડીમાં, 33 લોકો પૂરતા કપડા વિના ધીમે ધીમે મૃત્યુ પામ્યા. એન્ડીઝ પર્વતમાળા પર એટલી ઠંડી હતી કે ત્યાં બરફ સિવાય બીજું કંઈ નહોતું.

પહેલા લોકો પગરખા, કપડાં અને પછી લોકો માનવ માંસ ખાવા લાગ્યા

થોડા જ દિવસોમાં પ્લેનમાં બચેલો ખોરાક ખતમ થઈ ગયો અને ભૂખ્યા લોકો પેટનો દુખાવો રોકવા માટે તેમના પગરખાં અને કપડાં પણ ખાવા લાગ્યા.

ધીરે ધીરે ભૂખને કારણે લોકોની હાલત બગડવા માંડી જેને જોઈને બચી ગયેલા લોકોએ એકબીજા સાથે વાત કરી અને નક્કી કર્યું કે તેઓ કોઈ પણ રીતે પોતાને બચાવી રાખશે જેથી તેમને કોઈ પણ જીવતા બચાવી શકે… અને જીવતા રહેવા માટે, તેમના માટે ખાવાનું જરૂરી હતું.

લાંબી ચર્ચા પછી એવું નક્કી કરવામાં આવ્યું કે તેઓ બચવા માટે બરફમાં દટાયેલા તેમના સાથી પ્રવાસીઓનું માંસ ખાશે.

બ્રિટિશ અખબાર ધ સનને આપેલા ઈન્ટરવ્યુમાં એન્ડીઝ વિમાન દુર્ઘટનામાં બચી ગયેલા એડ્યુઆર્ડો સ્ટ્રાઈચે પોતાની ભયાનક કહાણી જણાવી હતી.

‘જ્યારે મેં પહેલીવાર માનવ માંસ ખાધું…’

76 વર્ષીય એડ્યુઆર્ડોએ જણાવ્યું કે તેણે અકસ્માતમાં ઘણા નજીકના મિત્રો ગુમાવ્યા અને પોતાને બચાવવા માટે તેણે માનવ માંસ ખાવું પડ્યું હતું .

તેમણે જણાવ્યું કે , ‘જ્યારે મેં પહેલીવાર માનવ માંસ ખાધું ત્યારે મારા મગજમાં કોઈ હલચલ જ ન હતી…મેં માનવ માંસ ખાવા માટે મારી જાતને પૂરી રીતે તૈયાર કરી લીધુ હતું પરંતુ મારા શરીરે તે માંસ સ્વીકારવાની ના પાડી, તેને બહાર ફેંકી દીધો.’

તેઓએ કહ્યું કે તેમની સંસ્કૃતિ એવી છે કે તેમનું શરીર માનવ માંસને પચાવી શક્યું નહિ . તેમણે કહ્યું કે ‘માનવ માંસનો સ્વાદ ન હતો… એવું લાગ્યું કે જાણે હું ભાત ખાતો હોઉં.’

ભૂખ અને ઠંડીથી મરતા લોકોને એડુઆર્ડોના પિતરાઈ ભાઈ ફીટોએ માનવ માંસ ખાવા માટે તૈયાર કર્યા હતા. બરફમાં સારી રીતે સચવાયેલા મૃતદેહોને કાપીને ખાવા યોગ્ય બનાવનાર તે પ્રથમ વ્યક્તિ હતા. ફિટોએ તેના ભાઈ અને અન્ય લોકોને માંસના નાના ટુકડા ખાવા માટે તૈયાર કર્યા.

એડ્યુઆર્ડો સમજાવે છે, ‘મારા માટે પહેલીવાર માનવ માંસ ખાવું સહેલું ન હતું. એ માટે મારા ભાઈએ મને મદદ કરી.

દુર્ઘટનાના 10મા દિવસે વિમાનનો ખોરાક ખતમ થઈ ગયો હતો, ત્યારબાદ લોકો પાસે માનવ માંસ ખાવા સિવાય કોઈ વિકલ્પ નહોતો. એડ્યુઆર્ડો કહે છે કે તેઓ જીવવા માટે પૂરતું માંસ ખાતા હતા.

આ પણ વાંચો :30 વર્ષથી દરિયામાં તરતી હતી આ બોટલ, બંધ બોટલ ની અંદર એક ગુપ્ત પત્ર મળી આવ્યો

કયામતનો એ દિવસ હજુ બાકી હતો…

પરંતુ માનવ માંસ ખાવું એ બચી ગયેલા લોકો માટે વાસ્તવિક પરીક્ષા ન હતી; સૌથી મોટી કસોટી હજુ આવવાની હતી.

પ્લેન ક્રેશમાં બચેલા લોકો તૂટેલા પ્લેનની અંદર સૂઈને ઠંડા અને બર્ફીલા પવનથી પોતાને બચાવવા માટે ઉપયોગ કરતા હતા. અચાનક એક દિવસ એક ભયંકર બરફનું તોફાન આવ્યું અને બધું નાશ પામ્યું. એડ્યુઆર્ડો બરફમાં જીવતો દટાઈ ગયો . એડ્યુઆર્ડો વિચાર્યું કે તે મરી ગયો છે એને લાગ્યું કે મૃત્યુ આવું જ હશે .

તે યાદ કરતા કહે છે કે , ‘હું બરફમાં દટાઈ ગયો હતો અને મને લાગ્યું કે હું મરી ગયો છું. મને મૃત્યુનો અહેસાસ થયો…તે ખૂબ જ વિચિત્ર અને શક્તિશાળી લાગણી હતી. હું તે સમયે બહાર આવવા માંગતો ન હતો…હું મરવા માંગતો હતો. હું વધુ મુશ્કેલીનો સામનો કરવા માંગતો ન હતો પરંતુ થોડી સેકંડ પછી મેં જોયું કે હું બહાર નીકળવા અને મારી જાતને બચાવવા માટે હાથ પગ હલાવી તરફડીયા મારતો હતો.

એડ્યુઆર્ડો ને ‘તેના પિતરાઈ ભાઈએ તેને બરફ ખોદીને બહાર કાઢવામાં મદદ કરી. બરફના તોફાનના કારણે 8 લોકોનું બરફમાં દટાઈને મોત થયું હતું . માર્યા ગયેલા લોકોમાં એડ્યુઆર્ડોનો શ્રેષ્ઠ મિત્ર માર્સેલો પેરેઝ પણ સામેલ હતો.

‘મારો મિત્ર મારી બાજુમાં બરફમાં દટાઈને મૃત્યુ પામ્યો’

એડ્યુઆર્ડો યાદ કરે છે, ‘માર્સેલો મારો સૌથી નજીકનો મિત્ર હતો પરંતુ તે મારી બાજુમાં બરફમાં દટાઈને મૃત્યુ પામ્યો હતો. જ્યારે મને સમજાયું કે માર્સેલો મરી ગયો છે, ત્યારે મને ઇલેક્ટ્રિકનો આંચકા જેવું લાગ્યું . મેં તેને બચાવવાનો પ્રયત્ન કર્યો…તેના ચહેરા પરથી બરફ હટાવ્યો પણ તે મરી ગયો હતો.

‘એડુઆર્ડો તેના મિત્રના મૃત્યુનો શોક પણ મનાવી શક્યો નહીં અને જો તે તેના મિત્રના દુઃખને કારણે ડિપ્રેશનમાં ગયો હોત તો તેનું જીવન પણ જોખમમાં મુકાય તેવું હતું.

તે કહે છે, ‘આવી પરિસ્થિતિઓમાં આપણું મગજ જે રીતે કામ કરે છે તે જોવું રસપ્રદ હતું…અમે દુઃખી થયા નથી, રડ્યા નથી. અમે ઉદાસ રહી અમારી ઉર્જા વેડફી નોતા માંગતા કારણ કે તેનથી અમારો જીવ પણ જતો રહે એમ હતું .

‘તે કહે છે કે 72 દિવસમાં અમારી સૌથી મોટી લડાઈ સકારાત્મક રહેવાની હતી જેના કારણે અમે ટકી શક્યા. એડ્યુઆર્ડોને ખાતરી હતી કે એક દિવસ એ અમારા લોકોને કોઈ બચાવી લેશે .

11માં દિવસે જ બચાવ કામગીરી બંધ કરી દેવામાં આવી હતી.

બચી ગયેલા લોકોની બચાવ અંગેની આશા પણ ઠગારી નીવડી હતી કારણ કે દુર્ઘટનાના અગિયારમા દિવસે તેઓએ રેડિયો પર સાંભળ્યું કે શોધ અને બચાવ અભિયાન આજથી બંધ કરી દેવામાં આવી છે. દુનિયાએ માની લીધું હતું કે દુર્ઘટનામાં કોઈ બચશે નહીં અને નિર્જન બરફના પહાડમાં વિમાનનો કાટમાળ જોવો અશક્ય હતું.

એડ્યુઆર્ડો જણાવે છે કે , ‘અમે હંમેશા અમારા પ્રિયજનો, અમારા કુટુંબ વિશે વિચારતા હતા. તે પ્રેમ હતો જેણે અમને આટલા લાંબા સમય સુધી જીવંત રાખ્યા અને અમને બચાવ્યા.

‘બરફ વચ્ચે ફસાયેલા લોકોના મૃતદેહો પાણી વિના જડ બની ગયા હતા. બરફને પાણીમાં રૂપાંતરિત કરવું ખૂબ મુશ્કેલ હતું. પરંતુ એડ્યુઆર્ડોનો ભાઈ ફીટો ખૂબ જ તેજ દિમાગ વાળો હતો. તે ધાતુની ટ્રેમાં બરફ રાખતો અને દિવસ દરમિયાન તેને ઓગાળીને પાણી બનાવતો જેથી લોકો તેમની તરસ સંતોષી શકે.

Andes 2

પછી ધીમે ધીમે લોકો મરવા લાગ્યા…

મહિનાઓ સુધી રાહ જોયા પછી પણ, જ્યારે કોઈ બચાવ માટે ન આવ્યું અને બીમાર લોકો ધીમે ધીમે મૃત્યુ પામવા લાગ્યા, ત્યારે બચી ગયેલા લોકોએ પોતાને મદદ શોધવાનું વિચાર્યું. તેમની પાસે પહાડ પર ચઢવા માટે કોઈ સાધન નહોતું પણ તેણે હાર ન માની. નાન્ડો પેરાડો અને રોબર્ટો કેનેસાએ 12 ડિસેમ્બરે પૂરતા ગરમ કપડાં અને ટ્રેકિંગનો અનુભવ ના હોવા છતાં તેઓ ટ્રેક કરવાનું નક્કી કર્યું..

એડ્યુઆર્ડો ટ્રેક માટે જઈ શક્યા ન હતા કારણ કે તેને ઊંચાઈથી સમસ્યા હતી. 10-દિવસના ટ્રેકિંગ પછી, બંને માણસો આખરે મદદ મેળવવામાં સફળ થયા અને એન્ડીસ પર્વતોમાંથી લોકોને લાવવા માટે હેલિકોપ્ટર રવાના કરવામાં આવ્યા.

બચાવ ટીમને જોવી એ એડ્યુઆર્ડો માટે તેમના જીવનની સૌથી ખુશીની ક્ષણ હતી. તે કહે છે, ‘હું હસતો રહ્યો હતો…તે મારા જીવનની સૌથી સુંદર ક્ષણ હતી. તે એક ઊંડો આનંદ હતો કે અમને બચાવી લેવામાં આવ્યા . હેલિકોપ્ટરનો એ અવાજ એટલો અદ્ભુત હતો…મારા જીવનનું સૌથી સુંદર સંગીત.

રેસ્ક્યુ હેલિકોપ્ટર 22 ડિસેમ્બરે ક્રેશ સ્થળ પર પહોંચ્યું હતું પરંતુ તે દિવસે માત્ર 6 લોકોને જ એરલિફ્ટ કરી શકાયા હતા. ખરાબ હવામાનને કારણે બીજા દિવસે બાકીના લોકોને બચાવી લેવાયા હતા.

નોંધ : આ વેબસાઈટ પર આપેલી તમામ ન્યૂઝ અને વાતો રીપોર્ટર દ્વારા રિપોર્ટ કરેલા છે. અથવા તો કોઈક સોર્સ ઉપરથી માહિતી લેવામાં આવેલા છે. ન્યૂઝ તથા અન્ય વાતોની જવાબદારી જે તે લેખક તથા સોર્સની રહેશે. “divyangnewschannel.com” વેબસાઈટ કે પેજ ની કોઈપણ પ્રકારની જવાબદારી રહેશે નહીં